Εξήγησε ο μονεταρισμός

Περιεχόμενο

• Ιστορικό για τον μονεταρισμό
• Εφοδιασμός χρημάτων
• Πως δουλεύει
• Ο Μίλτον Φρίντμαν είναι ο πατέρας του Μονεταρισμού
• Παραδείγματα Μονεταρισμού

Ο νομισματισμός είναι μια οικονομική θεωρία που λέει ότι η προσφορά χρήματος είναι ο πιο σημαντικός μοχλός οικονομικής ανάπτυξης. Καθώς η προσφορά χρήματος αυξάνεται, οι άνθρωποι απαιτούν περισσότερα. Τα εργοστάσια παράγουν περισσότερα, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.

Οι Monetarists (πιστοί της θεωρίας του monetarism) προειδοποιούν ότι η αύξηση της προσφοράς χρήματος παρέχει μόνο μια προσωρινή ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Μακροπρόθεσμα, η αύξηση της προσφοράς χρήματος αυξάνει τον πληθωρισμό. Καθώς η ζήτηση ξεπερνά την προσφορά, οι τιμές θα αυξηθούν ανάλογα.

Ιστορικό για τον μονεταρισμό

Οι νομισματικοί πιστεύουν ότι η νομισματική πολιτική είναι πιο αποτελεσματική από τη δημοσιονομική πολιτική (κυβερνητικές δαπάνες και φορολογική πολιτική). Η τόνωση των δαπανών αυξάνει την προσφορά χρήματος, αλλά δημιουργεί έλλειμμα που αυξάνει το δημόσιο χρέος μιας χώρας. Αυτό θα αυξήσει τα επιτόκια.

Οι Monetarists λένε ότι οι κεντρικές τράπεζες είναι πιο ισχυρές από την κυβέρνηση επειδή ελέγχουν την προσφορά χρήματος, τείνουν επίσης να παρακολουθούν τα πραγματικά επιτόκια και όχι τα ονομαστικά επιτόκια. Τα περισσότερα δημοσιευμένα ποσοστά είναι ονομαστικά, ενώ τα πραγματικά ποσοστά αφαιρούν τις επιπτώσεις του πληθωρισμού. Οι πραγματικές τιμές δίνουν μια πιο αληθινή εικόνα του κόστους των χρημάτων.

Εφοδιασμός χρημάτων

Ο νομισματισμός πρόσφατα δεν ευνοήθηκε. Η προσφορά χρήματος έχει γίνει λιγότερο χρήσιμο μέτρο ρευστότητας από ό, τι στο παρελθόν. Σε αυτήν την περίπτωση, η ρευστότητα (μετρητά ή η δυνατότητα γρήγορης μετατροπής περιουσιακών στοιχείων σε μετρητά) περιλαμβάνει μετρητά, πιστώσεις και αμοιβαία κεφάλαια χρηματαγοράς όπου η πίστωση καλύπτει δάνεια, ομόλογα και υποθήκες.

Ωστόσο, η προσφορά χρήματος δεν μετρά άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως μετοχές, εμπορεύματα και ίδια κεφάλαια. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να εξοικονομήσουν χρήματα επενδύοντας στο χρηματιστήριο επειδή λαμβάνουν καλύτερη απόδοση.

Αυτό σημαίνει ότι η προσφορά χρήματος δεν μετρά αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Εάν το χρηματιστήριο αυξηθεί, οι άνθρωποι αισθάνονται πλούσιοι και έχουν την τάση να ξοδεύουν περισσότερα. Η αύξηση των δαπανών αυξάνει τις απαιτήσεις, η οποία ενισχύει την οικονομία.

Οι μετοχές, τα εμπορεύματα και τα μετοχικά κεφάλαια δημιούργησαν οικονομικούς ρυθμούς που η Fed (η Ομοσπονδιακή Τράπεζα) αγνόησε. Η Μεγάλη Ύφεση τροφοδοτήθηκε εν μέρει από τη δημιουργία μιας φούσκας στην αγορά κατοικιών (αυξανόμενες αξίες σπιτιών, έγκριση δανείων για άτομα που δεν μπορούσαν να τα αντέξουν οικονομικά και χρήματα από τους επενδυτές για τα δάνεια), τα οποία ξέσπασαν και πήραν μεγάλο μέρος των οικονομία με αυτό.

Πως δουλεύει

Όταν αυξάνεται η προσφορά χρήματος, μειώνει τα επιτόκια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν περισσότερα δάνεια, οπότε είναι πρόθυμες να χρεώσουν χαμηλότερα επιτόκια. Αυτό σημαίνει ότι οι καταναλωτές δανείζονται περισσότερα για να αγοράσουν είδη όπως σπίτια, αυτοκίνητα και έπιπλα. Η μείωση της προσφοράς χρήματος αυξάνει τα επιτόκια, καθιστώντας τα δάνεια πιο ακριβά - αυτό επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Federal Reserve διαχειρίζεται την προσφορά χρήματος με το ομοσπονδιακό επιτόκιο. Αυτό είναι ένα στοχευμένο επιτόκιο που ορίζει η Fed για τις τράπεζες να χρεώνουν η μία την άλλη για δάνεια μίας ημέρας και επηρεάζει όλα τα άλλα επιτόκια. Η Fed χρησιμοποιεί άλλα νομισματικά εργαλεία, όπως λειτουργίες ανοιχτής αγοράς, αγορά και πώληση κρατικών τίτλων για να επιτύχει το επιδιωκόμενο ποσοστό ομοσπονδιακών κεφαλαίων.

Η Fed μειώνει τον πληθωρισμό αυξάνοντας το επιτόκιο των ομοσπονδιακών κεφαλαίων ή μειώνοντας την προσφορά χρήματος. Αυτό είναι γνωστό ως συστηματική νομισματική πολιτική. Ωστόσο, η Fed πρέπει να είναι προσεκτική για να μην ανατρέψει την οικονομία σε ύφεση. Για να αποφευχθεί η ύφεση και η επακόλουθη ανεργία, η Fed πρέπει να μειώσει το επιτόκιο τροφοδοσίας και να αυξήσει την προσφορά χρήματος. Αυτό είναι γνωστό ως επεκτατική νομισματική πολιτική.

Ο Μίλτον Φρίντμαν είναι ο πατέρας του Μονεταρισμού

Ο Μίλτον Φρίντμαν δημιούργησε τη θεωρία του μονταρισμού στην ομιλία του το 1967 στην Αμερικανική Οικονομική Ένωση. Είπε ότι το αντίδοτο του πληθωρισμού ήταν τα υψηλότερα επιτόκια, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει την προσφορά χρήματος. Οι τιμές στη συνέχεια πέφτουν καθώς οι άνθρωποι θα έχουν λιγότερα χρήματα για να ξοδέψουν.

Ο Μίλτον προειδοποίησε επίσης να μην αυξήσει την προσφορά χρήματος πολύ γρήγορα, κάτι που θα ήταν αντιπαραγωγικό δημιουργώντας πληθωρισμό. Ωστόσο, είναι απαραίτητη μια σταδιακή αύξηση για την αποφυγή υψηλότερων ποσοστών ανεργίας.

Η πεποίθηση είναι ότι εάν η Fed διαχειριζόταν σωστά την προσφορά χρήματος και τον πληθωρισμό, θα δημιουργούσε θεωρητικά μια οικονομία Goldilocks, όπου επικρατεί χαμηλή ανεργία και αποδεκτό επίπεδο πληθωρισμού.

Ο Φρίντμαν (και άλλοι) κατηγόρησε την Fed για τη Μεγάλη Ύφεση, καθώς η αξία του δολαρίου έπεσε, η Fed σφίγγει την προσφορά χρήματος όταν θα έπρεπε να την είχε χαλαρώσει. Αυξήθηκαν τα επιτόκια για να υπερασπιστούν την αξία του δολαρίου καθώς οι άνθρωποι εξαργύρωσαν το χαρτονόμισμά τους για χρυσό. Η προσφορά χρήματος μειώθηκε και τα δάνεια έγιναν πιο δύσκολα. Η ύφεση στη συνέχεια επιδεινώθηκε σε κατάθλιψη.

Παραδείγματα Μονεταρισμού

Ο πρόεδρος της Federal Reserve Paul Volcker χρησιμοποίησε την έννοια του μονταρισμού για τον τερματισμό του σταγλισμού (υψηλός πληθωρισμός, υψηλή ανεργία και στάσιμη ζήτηση). Αυξάνοντας το ποσοστό των ομοσπονδιακών κεφαλαίων σε 20% το 1980, η προσφορά χρήματος μειώθηκε δραστικά, οι καταναλωτές σταμάτησαν να αγοράζουν τόσο πολύ, και οι επιχειρήσεις σταμάτησαν να αυξάνουν τις τιμές. Αυτό τερμάτισε τον εκτός ελέγχου πληθωρισμό, αλλά δημιούργησε το 1980-82 ύφεση.

Ο πρώην πρόεδρος της Fed Ben Bernanke συμφώνησε με την πρόταση του Milton ότι η Fed καλλιεργεί ήπιο πληθωρισμό. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Fed που έθεσε έναν επίσημο στόχο πληθωρισμού 2% από έτος σε έτος. Σκοπός πίσω από αυτό είναι να διατηρηθεί ένας βασικός ρυθμός πληθωρισμού που απομακρύνει τις πτητικές τιμές του φυσικού αερίου και των τροφίμων.